Pocieszajki dla maluszków
1. Słuchanie piosenki Na zawsze zapamiętasz (sł. i muz. Krystyna Gowik)
Ref.:Choć ostatnie to w przedszkolu dni,choć rozstania, pożegnania czas,to mówię ci, to mówię ci – nic tak naprawdę nie rozłączy nas.To mówię ci, to mówię ci – nic tak naprawdę nie rozłączy nas.
I.Na zawsze zapamiętasz, jak Lena wciąż płakała,podarty elementarz przez Olka i Michała.Jak Ada jeść nie chciała, Jaś zasnął pośród lalek.Jak Ola kompot raz wylała na całą naszą salę. O-jojo-jojo-joj!
Ref.:Choć ostatnie…
II.Uśmiechniesz się, gdy wspomnisz ludziki z plasteliny,jak Bartek ćwiczył skoki, a Karol – śmieszne miny.I kłótnie Ani z Basią, i miśka brzuch rozpruty.Jak Kasia kiedyś zapomniała na spacer włożyć buty! O-jojo-jojo-joj!
Ref.:Choć ostatnie…
III.Pomyślisz, jakie miłe widziałeś teatrzyki.Piosenki i zabawy, występy i wierszyki.Wspomnienia będą czekać w albumie ze zdjęciami.Bo to przedszkole zawsze będzie tu,w myślach, razem z nami!Tak, tak, tak, tak!
R. zadaje pytania dotyczące tekstu piosenki.
−O czym jest ta piosenka?
−Jakie zdarzenia zapamiętacie z naszego przedszkola?
• Określanie charakteru melodii oraz liczby zwrotek piosenki.
• Zaznaczanie uderzeniem w bębenek refrenu piosenki.
• Ćwiczenia emisyjne na sylabach: wa, wo, wi.
2. Ćwiczenia poranne
Zabawa orientacyjno-porządkowa Samochody.
Dzieci biegają w różnych kierunkach, naśladując rękami poruszanie kierownicą. Wydają odgło-sy poruszającego się samochodu: brr, brr lub brum, brum. Na sygnał – uderzenie w bębenek – zatrzymują się i trąbią: pi, pi, pi. Dwa uderzenia są sygnałem do ponownego poruszania się.
Ćwiczenie dużych grup mięśniowych – Trawa i chmury.
Na hasło: Trawa, dzieci przykucają; na hasło: Chmury, stają na palcach, wyciągają ręce w górę i poruszają nimi w prawo i w lewo – naśladują chmury płynące po niebie.
3. Słuchanie opowiadania Agaty Widzowskiej Pocieszajki dla maluchów.
Ada była bardzo dumna z tego, że po wakacjach pójdzie do szkoły. Będzie miała kolorowy plecak, a w nim książki, zeszyty i piórnik z przyborami. Bardzo chciała się nauczyć samodzielnie czytać, bo obiecała Olkowi, że w przyszłości to ona przeczyta mu bajkę na dobranoc, a nie odwrotnie. Na zakończenie ostatniego roku w przedszkolu zaproszono wszystkich rodziców, a młodsze grupy zadbały o niespodzianki: zaśpiewały pożegnalne piosenki i wręczyły starszakom samo-dzielnie przygotowane sadzonki drzewek szczęścia w małych doniczkach.
Grupa Ady odwdzięczyła się przedstawieniem teatralnym dla maluchów o misiu, który trafił do przedszkola i niczego nie potrafił robić samodzielnie: nie umiał sam jeść, ubierać się, wiązać sznurowadeł i budować domku z drewnianych klocków. Nie wiedział nawet, że przed jedzeniem trzeba myć łapki, ani nie znał słów: „proszę, dziękuję, przepraszam”. Ten miś musiał się wszystkiego nauczyć w przedszkolu, a dzieci mu w tym pomagały.Był to teatrzyk kukiełkowy, w którym Ada przedstawiała postać dziewczynki o imieniu Ba-sia. Tomek trzymał kukiełkę niedźwiadka, a Basia uczyła misia, jak należy myć łapki:– O! Popatrz, misiu,tu jest łazienka,wodą się zmywafarbę na rękach,a ty masz łapkicałe w powidłach,więc musisz użyć wody i mydła!Piotrek, Janek i Paweł poruszali kukiełkami zielonych żabek i śpiewali piosenkę:Kum, kum, kum!Rech, rech, rech!Było przedszkolaków trzech.Hopsa, w lewo!Hopsa, w prawo!Skaczą zwinnie. Brawo! Brawo!Ucz się, misiu, z nimi ćwicz,skacz i do dziesięciu licz!Tu następowała wyliczanka do dziesięciu: jeden, dwa, trzy, cztery, pięć i tak dalej…Potem na scenie pojawiły się symbole pór roku: słońce, bałwanek, kasztany i skowronek. Dzieci z młodszych grup doskonale wiedziały, które symbolizują wiosnę, lato, jesień i zimę.Na zakończenie przedstawienia wszystkie starszaki ukłoniły się pięknie i wyrecytowały:– Nie płaczcie, kochani, gdy nas tu nie będzie,nasz wesoły uśmiech zostawimy wszędzie,a gdy po wakacjach znajdziemy się w szkole,będziemy wspominać kochane przedszkole!Młodszym dzieciom bardzo podobało się przedstawienie, a po spektaklu wszyscy chcieli obejrzeć z bliska kukiełki. Ada stanęła pod oknem i przyglądała się swoim koleżankom i kole-gom. Z jednej strony cieszyła się na myśl o szkole, z drugiej jednak czuła, że będzie tęsknić.– Trochę mi smutno – powiedziała do Kasi.– Mnie też – odpowiedziała dziewczynka. – Nauczyłam się tutaj pisać swoje imię: K A S I A – przeliterowała.– A ja się nauczyłam sama korzystać z łazienki, bo jak byłam mała, to nie umiałam spusz-czać wody – dodała Ada.– Piotrek mi pokazał, jak bezpiecznie zjeżdżać ze zjeżdżalni i wspinać się po drabinkach.– Mnie też!– I umiemy już rozpoznawać kształty: kółka, trójkąty, prostokąty i kwa… kwa… – zająknęła się Kasia.– Kwadraty – dokończyła Ada.– Tak! Kwadraty!– I co jeszcze?– Pani pokazała nam, jak się kroi warzywa, tak żeby się nie skaleczyć.
– I już umiemy same zrobić sałatkę z majonezem – odparła z dumą Ada.– A pamiętasz, jak lepiłyśmy pączki z piasku do naszej cukierni? Tomek ugryzł jednego i pani kazała mu szybko wypłukać buzię.– Cha, cha! Nigdy tego nie zapomnę.– I piekliśmy ciasto na Dzień Mamy, a wyszedł nam zakalec!– Pamiętam. Pani polała je rozpuszczoną czekoladą i powiedziała, że takie ciasto jada się we Francji.– Było bardzo dobre. Wszyscy prosili o dokładkę. Dziewczynki wymieniły jeszcze wiele wesołych wspomnień i obiecały sobie, że będą odwiedzać swoje przedszkole i ulubioną panią. Pożegnały się z innymi dziećmi, z kucharkami, panem „złotą rączką”, który potrafił naprawić każdą rzecz, a nawet z zabawkami. Przed wyjściem z przedszkola Ada położyła coś ukradkiem w swojej szafce w szatni.– Co tam zostawiłaś? – zdziwiła się mama.– Zostawiłam pudełko z pocieszajkami. – A co to są pocieszajki?– To są kolorowanki ze zwierzątkami. Powiedziałam pani, że jak jakiś maluch będzie płakał, to może mu dać taką kolorowankę i poprosić, żeby pomalował smutne zwierzątko. Ja też kiedyś płakałam za tobą w przedszkolu i wtedy pomalowałam krowę na żółto. Świeciła jak słońce i od razu mi było lepiej.– To wspaniały pomysł – mama spojrzała z podziwem na Adę i mocno ją przytuliła.– Pa, pa! Przedszkole! – powiedziała Ada. – Kiedyś cię odwiedzę.
Rozmowa na temat opowiadania.
−Co przygotowała grupa Ady na pożegnanie przedszkola?
−Co przygotowali młodsi koledzy?
−Co robiły Ada i Kasia?
−Kogo pożegnała Ada?
−Co to były pocieszajki Ady?
−Gdzie je zostawiła?
4. Nauka wierszyka z opowiadania fragmentami, metodą ze słuchu.
Nie płaczcie, kochani, gdy nas tu nie będzie,
nasz wesoły uśmiech zostawimy wszędzie,
a gdy po wakacjach znajdziemy się w szkole,
będziemy wspominać kochane przedszkole!
5. Wspominanie przez dzieci tego, co zapamiętały z pobytu w przedszkolu.
6. Karta pracy, cz. 4, s. 72.
Odszukiwanie na obrazku piłek. Określanie ich położenia. Rysowanie po śladzie drogi piłki do bramki.
7. Zabawa z elementem ćwiczeń ortofonicznych – Różne pojazdy.
R. gra na bębenku. Dzieci swobodnie maszerują w dowolnych kierunkach sali. Na ustalone hasła wyruszają na wycieczkę różnymi pojazdami:
−potrząsanie tamburynem – ustawiają się, tworząc pociąg, i poruszają w różnych kierunkach, naśladując odgłos jadącego pociągu: tuf, tuf, tuf,
−miarowe uderzanie w tamburyn – dobierają się w pary, stają jedno za drugim, chwytają się w pasie, naśladują jadące autokary, wydając dźwięki: tur, tur, tur,
−mocne uderzanie w tamburyn i potrząsanie nim – biegną drobnymi krokami, naśladują jadące motocykle: drum, drum, drum, wrr, ręce naśladują trzymanie kierownicy.
Liczymy patyczki
1. Karta pracy, cz. 4, s. 73.
Kończenie rysowania szlaczków. Dzielenie nazw obrazków na sylaby (lub na głoski).
2. Utrwalanie pierwszej zwrotki i refrenu piosenki Na zawsze zapamiętasz
3. Ćwiczenia oddechowe – Na łące
Dzieci maszerują w dowolnych kierunkach sali w rytmie nagrania piosenki. Podczas przerwy w nagraniu zatrzymują się. R. zwraca się do nich: – Jesteśmy na wsi. Tutaj spędzamy wakacje. W ogrodzie pełnym drzew owocowych i kwiatów stoją ule. W nich mieszkają pszczoły, które wydają różne dźwięki, poruszając odpowiednio skrzydełkami. R. unosi szablon przedstawiający pszczołę. Dzieci nabierają nosem powietrze, wypuszczają je i wypowiadają sylabę bzz lub buu.
4. Ćwiczenia gimnastyczne
Ćwiczenia z elementem równowagi.
Dzieci spacerują swobodnie, z woreczkami na głowach, następnie każde dziecko kładzie woreczek przed sobą i stara się chwycić go palcami nóg i utrzymać przez chwilę. Ćwiczenia powtarzamy kilka razy, pamiętając o zmianie stóp.
Ćwiczenie mięśni brzucha – Do góry i w dół.
Dzieci leżą tyłem, woreczki wkładają między stopy. Unoszą je stopami do góry i przekłada-ją za głowy, a potem powracają do pozycji wyjściowej.
5. Karta pracy, cz. 4, s. 74.
Oglądanie obrazków. Opowiadanie, co się na nich dzieje. Zastanawianie się i mówienie, co Ada robiła kiedyś, co robi teraz, a co będzie robić w przyszłości. Wymienianie kolorów kredek.
6. Utrwalanie nazw miesięcy na podstawie fragmentu wiersza Krystyny Datkun-Czerniak Rok.Podczas recytacji wiersza R. nazywa miesiące, wypowiadając nazwy bezgłośnie, poruszając samymi ustami. Dzieci podają głośno nazwy miesięcy w odpowiedniej formie. Podczas ponownego słuchania wiersza klaszczą, kiedy usłyszą nazwę miesiąca.
W styczniu Nowy Rok przychodzi, często mrozem grozi.
W lutym czyni tak samo.
W marcu bywa jak w garncu (…).
Kwiecień z majem w zieleni skąpane (…).
Czerwiec obiecuje radości wiele,
bo – moi przyjaciele – lipiec i sierpień to wakacji czas (…).
Wrzesień i październik zmieniają kolory ziemi (…).
W listopadzie smutek na drzewach się kładzie.
A w grudniu zmęczony pracą Stary Rok żegna się
i… zaprasza Nowy Rok. (…)
Na zawsze zapamiętasz
1. Karta pracy, cz. 4, s. 75.
Czytanie tekstu wyrazowo-obrazkowego o wakacjach. Kończenie kolorowania kredek we-dług wzoru (rytmu) z poprzedniej karty
2. Zabawa Przedszkolna drużyna, rozwijająca umiejętność wykonywania improwizacji melodycznych.
Swobodny marsz w rytmie wygrywanym na tamburynie. Na przerwę w grze R. zwraca się do dzieci, śpiewając tekst Bożeny Formy na dowolnej melodii.
W przedszkolnej drużynie
miło płynie czas,
ważne to są chwile
dla każdego z nas.
3. Zabawa rozwijająca koncentrację uwagi – Części ciała.
Dzieci maszerują po okręgu w rytmie wybranego przez R. nagrania muzyki. Na przerwę w nagraniu wykonują zwrot do środka okręgu. Wszystkie spoglądają na R., który wskazuje wybrane części ciała, równocześnie je nazywając. Podczas zabawy w pewnym momencie celowo wskazuje wybraną część ciała, inaczej ją nazywając. Dzieci, które się pomylą i nie zauważą pomyłki, przechodzą do siadu skrzyżnego.
4. Zabawa Dokończ zdania.
R. rozpoczyna zdania, a dzieci siedzące w kole kolejno je kończą. Np.: W przedszkolu lubiłem/lubiłam… W przedszkolu nie lubiłem/nie lubiłam… W przedszkolu czułem się/czułam się…
5. Karta pracy, cz. 4, s. 76
Rysowanie tego, co podobało się w przedszkolu. Wskazywanie obrazków zgodnie z kolejnością pór roku.
6. Karta pracy, cz. 4, s. 77.
Czytanie tekstu z R. lub samodzielnie. Rozmowa na temat tego, co dzieci poznały w przedszkolu. Rysowanie słoneczek po śladach. Kolorowanie rysunków.
Wakacyjny pociąg
1. Utrwalanie piosenki Na zawsze zapamiętasz
2. Karta pracy, cz. 4, s. 78.
Granie w parach w grę.
3. Zabawa badawcza – Dlaczego czereśnie pękają?
Czereśnie – całe i popękane, rabarbar, woreczek foliowy, miska z wodą
Wyjaśnianie dzieciom, dlaczego, kiedy pada deszcz, dojrzewające latem owoce pękają.
• Oglądanie rabarbaru; opisywanie jego wyglądu, przeznaczenia; zwracanie uwagi na czerwoną skórkę brudzącą palce oraz, że liście rabarbaru mają charakterystyczny kształt.
• Włożenie jednego kawałka liścia do woreczka foliowego, a pozostałych – do miski z wodą.
Następnego dnia porównywanie wyglądu rabarbaru z woreczka i z rabarbarem z wody (rabarbar wyjęty z woreczka nie zmienia swojego wyglądu, ma nadal równe, całe końce; natomiast ten wyjęty z wody jest na końcach popękany i zwinięty). To efekt wchłaniania wody. Skórka wchłania jej więcej niż miąższ. Właśnie dlatego rabarbar pęka na końcach i się zwija.
R. wyjaśnia, że podobne zjawisko można zaobserwować również u innych owoców. Czereśnie, kiedy są już dojrzałe i pada na nie deszcz, zaczynają pękać. Miąższ znajdujący się pod skórką chłonie jak gąbka krople wody, które padają na skórkę. Owoc zwiększa więc swoją objętość. Skórka natomiast nie zachowuje się jak nadmuchiwany balonik, nie rozciąga się i dlatego pęka. Podobnie jak czereśnie pękają również wiśnie, śliwki i agrest.
4. Zabawa rozluźniająca mięśnie wokół oczu i na czole – Duże oczy.
R. opowiada, dzieci słuchają i wykonują polecenia. Za chwilę będziecie mogli zrobić duże, bardzo duże oczy. Unieście przy tym brwi do góry tak mocno, jak tylko możecie. Wyobraźcie sobie, że macie jeszcze dodatkowe, trzecie oko pośrodku czoła. I właśnie to oko otwórzcie tak szeroko, jak tylko potraficie… A potem możecie poruszać waszymi szeroko otwartymi oczami we wszystkie strony: w dół, do góry, w prawą stronę, w lewą stronę. Być może zauważycie waszymi trzema szeroko otwartymi oczami coś, czego do tej pory nie widzieliście. Za chwilę zacznę powoli odliczać do sześciu. Kiedy dojdę do szóstki, zamknijcie na moment oczy i nadajcie im w myślach taki rozmiar, jaki chcielibyście mieć. Trzecie oko będziecie mogli sobie później wyobrazić za każdym razem, kiedy będziecie chcieli zobaczyć coś w waszej wyobraźni. Jeden, dwa, trzy, cztery, pięć, sześć.
Czas pożegnania
1. Recytowanie wiersza Agaty Widzowskiej Pożegnanie przedszkola.
– Lato się śmieje, czas na wakacje!Pa, pa, zabawki! Żegnaj, przedszkole!Zawsze będziemy o was pamiętać,stawiając krzywe literki w szkole. Starszak potrafi:budować wieże,rozpoznać w książkach najdziksze zwierzę,układać puzzle,kroić warzywa,wie, że się pokłuć można w pokrzywach.Zna pory roku, kierunki świata,wie, że na miotle nie da się latać,sam się ubiera, buty sznuruje,mówi: „przepraszam, proszę, dziękuję”.Umie zadzwonićna pogotowie,wie, że się nie da chodzić na głowie,zasady ruchuzna doskonalei po ulicy nie biega wcale.Lubi teatrzyk, śpiewa piosenki,wie, czym się różni słoń od sarenki,pieluch nie nosiani śliniaka.To są zalety dziecka starszaka. – Kwiatek dla pani. Cmok dla maluchów.Trochę nam smutno… Pa, pa, przedszkole!Lecz czy będziemy mogli tu wrócić, gdy nam się znudzi w tej nowej szkole…?
2. Śpiewanie piosenki Na zawsze zapamiętasz
3. Recytowanie wiersza Agaty Widzowskiej (z opowiadania Pocieszajki dla maluchów).
Nie płaczcie, kochani, gdy nas tu nie będzie,
nasz wesoły uśmiech zostawimy wszędzie,
a gdy po wakacjach znajdziemy się w szkole,
będziemy wspominać kochane przedszkole!
4. Śpiewanie piosenki Kończymy już przedszkole
I.Kończymy już przedszkole, do szkoły czas, zeszyty i tornistry wołają nas. A my nie chcemy, nie chcemy jeszcze iść.
Ref.:Tak bardzo nam tu dobrze, że nie chcemy wcale jeszcze iść. (2x)
II.Wakacje szybko miną, a potem już zadzwoni pierwszy dzwonek, lekcje tuż-tuż. A my nie chcemy, nie chcemy jeszcze iść.
Ref.:Tak bardzo…
III.Lecz co tu robić, w życiu zawsze tak jest, że upływają lata, starszym się jest. A my nie chcemy, nie chcemy starsi być.
Ref.:Tak bardzo.
5. Praca plastyczna
Projekt Zabawki ekologiczne
29.06
1. Oglądanie zawartości Skrzyni Skarbów.
Skrzynia, gazeta, zeszyt, szklana butelka po napoju, za-krętka do butelki, worek foliowy, zabrudzony papier.. (Przedmioty można zastąpić obrazkami. )
R. przynosi skrzynię z przedmiotami. Chętne dzieci wybierają po jednym przedmiocie ze skrzyni, mówią, co wy-jęły i z jakiego materiału jest to zrobione (papier, szkło, plastik itp.).
2. Ćwiczenie słuchowe Gdzie słychać sprzątanie?
Gazeta, szklana butelka, przepaska do zasłonięcia oczu.
R. zakłada przepaskę chętnemu dziecku, a następnie ustawia się w wybranym miejscu sali i zgniata gazetę lub stuka palcami w butelkę. Zadaniem dziecka jest wskazać, z którego kierunku dochodzi dźwięk sprzątania.
3. Ćwiczenie logorytmiczne Ekologiczne rytmy.
Strona z gazety (x5), plastikowy korek (x5), szklana butelka (x5).R. układa przed sobą po jednym przedmiocie i zadaje dzieciom pytanie o to, co się przed nimi znajduje. Następ-nie układa przed sobą przedmioty w ustalonej kolejności (np.: gazeta – korek – butelka – gazeta – korek – butelka – gazeta – korek – butelka). Do każdego przedmiotu został wcześniej przyporządkowany dźwięk, jaki wydają dzieci widząc przedmiot np.: gazeta – szszsz, korek – kląskanie, butelka – dzyn dzyn. Następnie N. wskazuje kolejne przedmioty, a zadaniem dzieci jest naśladować ustalony wcześniej dźwięk.
4. Wprowadzenie tematu związanego z ekologią na podstawie wiersza Igora Sikiryckiego Sznurek Jurka.
Obrazki lub przedmioty: sznurek, skórka od banana, torba śniadaniowa, papierki po cukierkach, ścierka, bombonier-ka, patyki od lodów, plastikowe kubki, pestki od słonecznika, kalosz, nauszniki, trampki, piłka z dziurą, wieczne pióro, opony od rowerów, papiery.
R. czytając wiersz, rozrzuca wokół wymienione przedmioty
Za przedszkolem, bardzo blisko,Było miejsce na boisku. Kiedyś tam wyrzucił Jurek Poplątany stary sznurek. A nazajutrz obok sznurka Od banana spadła skórka,Wyrzucona przez Karola. Tam też wkrótce Jaś i Ola Wyrzucili bez wahania swoje torby po śniadaniach. Stos papierków po cukierkach Wysypała tam Walerka. Na papierki spadła ścierka,Jakaś pusta bombonierka,i od lodów sto patyków,Pustych kubków moc z plastiku,Wyskubane słoneczniki,Jeden kalosz, nauszniki, Stare trampki, piłka z dziurą,Połamane wieczne pióro,Kilka opon od rowerów ogromny stos papierów. Oto tak, od sznurka Jurka,Wnet urosła śmieci górka,A z tej górki, wielka góra,Której szczyt utonął w chmurach. Nie ma miejsca na boisko,Lecz śmietnisko mamy blisko.
5. Tworzenie siatki pytań na temat ekologii.
Arkusz papieru, flamastry w kilku kolorach.
R. rozkłada arkusz papieru z umieszczonym na górze napisem ekologiczne, a następnie zadaje dzieciom pytania:
−Co to jest ekologia?
−Po czym poznać, że coś jest ekologiczne?
−Co chcielibyście wiedzieć o ekologicznych przedmiotach?
30.06.2020
1. Przeprowadzanie doświadczenia z magnesem.
Kilka sztuk magnesu: sztabkowego, w kształcie podkowy, okrągłego, ozdobnego na lodówkę. Kilka sztuk: metalowych i plastikowych łyżeczek, szklanych przedmiotów np. słoiczki; metalowych przykrywek, drewnianych klocków.
R. wyjaśnia, że istnieją magnesy w różnym kształcie i pokazu-je je dzieciom. Następnie prosi, aby dzieci pobawiły się nimi w dowolny sposób – np. dotykały magnesy różnymi stronami. Chętne osoby przykładają magnes do kolejnych przed-miotów, obserwując, co się będzie działo. Próbują samodzielnie sformułować wniosek, że magnes przyciąga przedmioty metalowe, a innych nie.
2. Określanie cech puszek.
Puszki różniące się wielkością, kształtem i kolorem.
R. pokazuje dzieciom kolejno puszki i pyta, z czego są zrobione i po czym dzieci to poznały. Następnie dzieci opowiadają, czym się różnią między sobą poszczególne puszki.
3. Segregowanie puszek.
Puszki w różnych kolorach, kształtach oraz wielkości, żółte obręcze dla każdego dziecka.
R. prosi, aby dzieci posegregowały w obręczach puszki ze względu na:−kolor,−wielkość (zbliżoną do siebie, od najmniejszej do największej i na odwrót),−wybrane przez siebie kryterium
4. Określanie cech wspólnych wszystkich metali i innych tworzyw.
Dwie puszki, miska z bardzo ciepłą wodą, butelka plastikowa, szklana, drewniany klocek.
Dzieci siedząc w kole kolejno dotykają puszki. Określają jej temperaturę poprzez dotykanie rękoma lub przyłożenie do policzka. Jeśli puszka się nagrzeje, trzeba wymienić ją na inną lub szybko schłodzić. Następnie R. zanurza puszkę w misce z bardzo ciepłą wodą. Chętne osoby ponownie określają jej temperaturę i zastanawiają się, kiedy metale są ciepłe, a kiedy zimne. Następnie N. pokazuje pozostałe tworzywa, a dzieci zastanawiają się, czy któreś z nich ma właściwości takie, jak metal (np. przewodnictwo cieplne). Po rozmowie dzieci sprawdzają swoją teorię poprzez po-równanie
5. Tworzenie z puszek Pojemnika na kredki.
Dla każdego dziecka mała (najlepiej jednobarwna) pusz-ka, papier samoprzylepny, nożyczki.
Dzieci ozdabiają puszki w sposób opisany przez R. (np. papierowymi figurami geometrycznymi, papierem w określonym kolorze) lub wybrany przez siebie
Wspaniałych i bezpiecznych wakacji życzą pani Justynka i pani Kasia