1. Słuchanie wiersza Władysława Broniewskiego Śmigus.
Wypowiadanie się dzieci na temat: Jakie zwyczaje kojarzą się wam ze świętami?
Śmigus! Dyngus!
Na uciechę z kubła
wodę lej ze śmiechem!
Jak nie kubła,
to ze dzbana,
śmigus-dyngus
dziś od rana!
Staropolski to obyczaj,
żebyś wiedział
i nie krzyczał,
gdy w Wielkanoc,
w drugie święto,
będziesz kurtkę miała zmokniętą.
Rozmowa na temat wiersza.
Co to jest śmigus-dyngus?
Co to znaczy staropolski obyczaj?
Kiedy obchodzi się śmigus-dyngus?
Wyjaśnienie, jak rozumiany był ten zwyczaj dawniej.
Kiedyś były to dwa różne obyczaje wielkanocne. Jednym z nich był dyngus, który pole-gał na tym, że młodzież chodziła po domach i zbierała datki w postaci jajek, wędlin, ciast itp. Śmigus natomiast miał odmienny charakter i polegał na uderzeniu na szczęście rózgą wierzbową z baziami. Rózga ta była wcześniej święcona w Niedzielę Palmową.
2. Zabawa ruchowa – Śmigus-dyngus.
Dziecko maszeruje po dywanie podczas recytacji przez rodzica wiersza Władysława Broniewskiego Śmigus. Na słowo: Śmigus – klaszcze w ręce, a na słowo: Dyngus – tupie. Po skończonej recytacji naśladują w parach polewanie się wodą.
3. Zabawy ruchowe z regułami „Wielkanocne zawody”. Rodzic z dzieckiem tworzy drużynę. Za każde poprawnie wykonane zadanie gracze zdobywają punkt – czekoladowe jajko.
„Slalom baranków” – dziecko i rodzic trzymają się za ręce. Biegną między pachołkami do wyznaczonego celu.
„Turlamy jajeczka” – dziecko rozpoczyna zabawę. Turla laską gimnastyczną małą piłkę. W połowie trasy przekazuje pałeczkę rodzicowi, który turla piłkę do wyznaczonego miejsca.
„Skoki zająca” – zabawę rozpoczyna rodzic. Pokonuje trasę, skacząc w worku. W połowie następuje zamiana. Dziecko skacze w worku do mety.
4. Karta pracy, cz. 3 nr 81
Rysowanie szlaczków po śladach, a potem – samodzielnie. Ozdabianie rysunków jajek we-dług wzoru (rytmu).
5. Karta pracy, cz. 3 nr 82
Rysowanie pisanki po śladzie. Rysowanie po śladach rysunków spirali.
6. Piosenka „Hopla, hopla” do potańczenia 🙂
Pozdrawiam p. Justyna 🙂